در دورهی قاجار و بعد از آن تئاتر و موسیقی طربناک ی در ایران باب شد، که فارغ از مسائل و مشکلات روزمره عامهی مردم در فضایی از جشن و سرور با ترکیبی از نمایش و رقص و موسیقی برگزار میشد. این نوع مراسم در ابتدا منحصر به خانواده اشراف و بزرگان بود، ولی به مرور به زندگی مردم عادی راه پیدا کرد. اما از آنجایی که عموما اجرای اینگونه مراسم، توسط گروه نوازندگان و بازیگران، نیازمند فضای بزرگی (همچون صحنه نمایش) بود، در درون خانهی مردم عادی قابل اجرا نبود. لکن چارهای برای آن اندیشیده شد: بر روی حوض خانه تختههای چوب و روی تختهها فرش میانداختند و در عمل، حوض خانه را بدل به صحنه نمایش میکردند و همینجا بود که واژهی تخت حوضی و روحوضی آفریده شد. مراسم تخت حوضی با رونق گرفتن رادیو، سینما و تلویزیون بصورت تدریجی از میان رفت و اثر کمتری از آن یافت میشد تا آنجا که از سال 1317 به بعد تعدادی از نوازندگان و بازیگران مشهور به بازسازی مراسم روحوضی پرداختند و بعدها موسیقی و تئاترهایی با همان مضامین نمایشهای روحوضی در رادیو نیز اجرا شد.
شب یلدا یا همان شب چله، بزرگترین شب سال در نیمکرهی شمالی است و از زمانهای کهن در ایران جشن گرفته میشده. از آنجایی که امشب، شب یلدا است، تصمیم گرفتیم جشن شب چلهی شما را در دهلچی با آثاری از موسیقی ونمایش روحوضی برگزار کنیم. در ادامه سه اثر برای دریافت شما دوستان عزیز دهلچی آماده شده است: اولین اثر با نام منو با چشات میخوری؟ از مرتضی احمدی، هنرمند بزرگ کشور، تهیه شده که از آثار قدیمی ایشان میباشد. دومین اثر جیگر جون نام دارد و از هنرمند درگذشته، حسین همدانیان است و سرانجام اثر آخر، نمایش صوتی با عنوان تاکسی است، که توسط ایرج و مرتضی احمدی اجرا شده است.
نام اثر: منو با چشات میخوری؟
نام هنرمند: مرتضی احمدی
سبک: روحوضی / تخت حوضی
مدت زمان: 3.5 دقیقه
نام اثر: جیگر جون
نام هنرمند: حسین همدانیان
سبک: روحوضی / تخت حوضی
مدت زمان: 6 دقیقه
نام اثر: نمایش تاکسی
نام هنرمندان: ایرج، مرتضی احمدی
سبک: روحوضی / تخت حوضی
مدت زمان: 3.5 دقیقه
شاد باشید!
0 نظر
آقا من به جه زبونی تشکر کنم؟؟؟؟
داغت نبینووم …
چرا جمله هاشون بی ربطه به هم؟
زنده باد استاد مرتضی احمدی
i like you
سلام.اقا واقعا حال کردم خیلی لذت بردم .ممنون ازهمتون دوستون دارم
واقعا عالی ممنون
agha gheyr az in mored chize dige iy nadarid feyz bebarim???
ذستت درد نکنه غم نبینی ایشالا